Ας μιλήσουμε για δύσκολες λέξεις...

Η ψυχοθεραπεία ή καλύτερα κάθε συμβουλευτική συνεδρία ή συζήτηση θεραπείας δεν αποσκοπεί αποκλειστικά στην θεραπεία κάποιας ψυχοπαθολογικής κατάστασης. Συνιστά συνθήκη δέσμευσης και ευθύτητας με τον εαυτό μας. Ο άνθρωπος που είναι απέναντι μας αποτελεί το πλαίσιο της αντοχής στην εσωτερική μας αλήθεια. Τι είναι αυτό που δεν μπορούμε να μοιραστούμε με κανέναν; Τι μας κάνει και αμφιβάλλουμε; Ποιο δίλλημα μας δημιουργεί άγχος; Γιατί να νιώθω ντροπή για κάτι που δεν έχω κάνει καν αλλά μπορεί να το σκέφτομαι; Σε αυτά τα ερωτήματα και πολλά άλλα υπαρξιακών, υλικών, νοητικών πεποιθήσεων βρίσκουμε την δύναμη να απαντήσουμε μέσα από την αλληλεπίδραση που δημιουργεί αυτή η μοναδική σχέση που καλλιεργείται σε ένα θεραπευτικό πλαίσιο όπου καμία λέξη, έννοια, σκέψη ή πράξη δεν είναι κατακριτέα*.